Είναι ένα πολυετές ημιξυλώδες χνουδωτό αρωματικό μελιτογόνο φυτό της Ευρώπης και της ΝΔ Ασίας που είναι πασίγνωστη η χρήση του ως άρτυμα και το λέμε ρίγανη. Το αρχαίο όνομά της είναι «Ορίγανος» (ο) και «Ορίγανον» (το).
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης (460-377 π.Χ.) θεωρούσε το αφέψημα ρίγανης κακό για τα μάτια και τα δόντια και χρησιμοποίησε τη ρίγανη σε οιδήματα τραυμάτων και φλεγμονές των γύρω χώρων, στον πονόλαιμο, σε πνευμονικό απόστημα, ως εμετικό και ως καθαρτικό μήτρας.
Σύμφωνα με τον Διοσκουρίδη (40-90 μ.Χ.), τον διάσημο Έλληνα Μικρασιάτη Φαρμακολόγο, είναι μαλακτική, για αυτό και την χρησιμοποιούν από την αρχαιότητα σε ρίγη, διαστρέμματα, σπασίματα, πόνους πλευρών, πόνους που οφείλονται σε στομαχικές διαταραχές, βήχα, συμφόρηση των αναπνευστικών οδών, νευραλγικές κεφαλαλγίες, δήγματα ζώων κ. ά. Επίσης σε μορφή καταπλάσματος μαζί με σταφίδες ωφελεί και στην ποδάγρα. Το αφέψημά της θεωρείται ευστόμαχο, διουρητικό, εμμηναγωγό και αντισπασμωδικό. Χρησιμοποιείται επίσης ως αντισηπτικό σε φλεγμονές του λάρυγγα και των ούλων. Ακόμα είναι χρήσιμο σε πονόδοντο, ρευματισμούς και στην επούλωση τραυμάτων.
Τις ίδιες ιδιότητες έχει και το αιθέριο έλαιο, που χρησιμοποιείται για εντριβές και εισπνοές. Μάσημα ρίγανης ή πόση αφεψήματός της, θεωρούνται το πιο γρήγορο και εύκολο μέσον αντιμετώπισης της διάρροιας.
ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Καλλιεργημένη στον κήπο ή στην γλάστρα προσφέρει το άρωμά της αλλά και την όμορφη καλοκαιρινή της ανθοφορία, ενώ ταυτόχρονα είναι διαθέσιμη για τη χρήση της ως άρτυμα, νωπή ή ξερή.
Ποιος μπορεί να φανταστεί χωριάτικη ελληνική σαλάτα χωρίς ρίγανη; Όμως η ρίγανη ταιριάζει πολύ και σε σάλτσες, πίτσες, ψητά κρεατικά και λαχανικά, απογειώνοντας ακόμη και μια φέτα ψωμί με πελτέ.
Εκχύλισμα ανθέων και ολόκληρου του φυτού χρησιμοποιείται για στοματική και δερματική φροντίδα, μάσκες προσώπου, ως αναζωογονητικό.
Το αιθέριο έλαιο της ρίγανης χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στην ποτοποιία και στην αλλαντοποιία.
